رفتار چالش برانگیز چیست؟

رفتار به نحوه رفتار کودک اشاره دارد.

این کنش ها، واکنش ها و عملکرد آنها در پاسخ به محیط ها و موقعیت های روزمره است.

رفتار چالش برانگیز اصطلاحی است که برای توصیف رفتاری استفاده می شود که با زندگی روزمره کودک تداخل دارد.
چرا رفتار مهم است؟

• سلامت و کیفیت زندگی: رفتار چالش برانگیز ممکن است به طور جدی بر سلامت و کیفیت زندگی کودک و والدین/مراقبان تأثیر بگذارد.
• کاهش خطر: برخی از خطرات مرتبط با رفتار چالش برانگیز شامل رفتار آسیب‌رسان به خود (از جمله بلعیدن یا استنشاق اجسام خارجی، ضربه زدن سر به اجسام سخت یا پرتاب بدن روی زمین) می‌تواند منجر به صدمات جدی شود. آسیب تصادفی نیز یک مسئله رایج در کودکان دارای رفتار پرخاشگرانه است، نه تنها برای آنها، بلکه کودکان اطراف و بیشتر بزرگسالان را درگیر می کند.
• کمبودهای غذایی: رفتار مخالف ممکن است منجر به کمبود رژیم غذایی، کاهش وزن یا چاقی شدید شود.
• انزوای اجتماعی: رفتار چالش برانگیز اغلب می تواند منجر به انزوای اجتماعی کودک و والدینش شود.
• انتقال مدرسه: انزوای اجتماعی احتمالاً بر حس خوب بودن کودک و گذار به پیش دبستانی یا مدرسه تأثیر می گذارد.
• کاهش مسائل مربوط به سلامت روان: تحقیقات همچنین نشان می دهد که کمبود مهارت های اجتماعی می تواند منجر به تنهایی و افسردگی از سنین پایین شود.
• بلوغ: نحوه رفتار کودک بازتاب مستقیم بلوغ اوست.

 

بلوک های سازنده لازم برای توسعه رفتار چیست؟

• خود تنظیمی: توانایی به دست آوردن، حفظ و تغییر سطح هیجان، رفتار، توجه و فعالیت متناسب با وظیفه یا موقعیت.
• پردازش حسی: پردازش دقیق تحریک حسی در محیط و همچنین در بدن خود، که مستقیماً بر واکنش های رفتاری تأثیر می گذارد.
• زبان دریافتی (فهم): درک زبان گفتاری.
• زبان بیانی (استفاده کننده): تولید گفتار یا زبان قابل درک توسط دیگران.
• عملکرد اجرایی: مهارت های استدلال و تفکر مرتبه بالاتر.
• رشد/تنظیم عاطفی: شامل توانایی درک احساسات، ادغام احساسات برای تسهیل فکر، درک احساسات و تنظیم هیجانات است.
• مهارت های اجتماعی: با توانایی درگیر شدن در تعامل متقابل با دیگران (به صورت کلامی یا غیرکلامی)، سازش با دیگران و توانایی تشخیص و پیروی از هنجارهای اجتماعی تعیین می شود.
• برنامه ریزی و توالی یابی: انجام کار یا عملکرد چند مرحله ای متوالی برای دستیابی به یک نتیجه کاملاً تعریف شده.

 

چگونه می توانید تشخیص دهید که فرزند من مشکلاتی در رفتار دارد؟

اگر کودکی در رفتار مشکل داشته باشد ممکن است:

• نمایش مخالفت با درخواست های والدین یا بزرگسالان.
• زود ناامید شوید.
• کج خلقی داشته باشید که بیشتر از حد معمول طول بکشد.
• بیش از حد معمول، عصبانیت یا اپیزودهای رفتاری را در روز نمایش دهید.
• انضباط سخت باشد (مثلاً پرخاشگر هستید یا به نظر می رسد اهمیتی نمی دهد)
• استراتژی های رفتاری معمولی بی اثر هستند.

 

چه مشکلات دیگری ممکن است هنگام بروز مشکلات رفتاری کودک رخ دهد؟

هنگامی که مشکلات رفتاری را می بینید، ممکن است مشکلاتی را نیز مشاهده کنید:

• خود تنظیم فعالیت بدنی، افکار یا احساسات.

• زبان دریافتی: درک زبان.
• زبان بیانی: توانایی استفاده از زبان و برقراری ارتباط با نیازها و خواسته ها به دیگران.
• عملکرد اجرایی: مهارت های استدلال و تفکر مرتبه بالاتر.
• کنترل عاطفی: شامل توانایی درک احساسات، ادغام احساسات برای تسهیل فکر، درک احساسات و تنظیم احساسات است.
• تعامل اجتماعی: که ماهیت مناسب و متقابلی با همسالان و بزرگسالان دارد.
• برنامه ریزی و ترتیب کارها یا فعالیت ها (مانند کپی کردن مدل های دوبل، کشیدن تصاویر).

 

برای بهبود رفتار چه کاری می توان انجام داد؟

• مهارت های اجتماعی: آموزش مهارت های اجتماعی با تاکید بر شناخت احساسات، مهارت های بازی، حل مسئله و خودتنظیمی.
• معادل‌های عملکردی: آموزش مهارت‌های کارکردی معادل به کودکان (مثلاً اگر پرخاشگری فیزیکی به معنای تنها گذاشتن من است، مهارت‌های معادل، یعنی علامت «برو» را به کودک آموزش دهید).
• شناسایی زودهنگام رفتارهای چالش برانگیز در حال ظهور
• محیط پیش دبستانی یا مدرسه: رابطه مثبت و حمایتی با کارکنان و مراقبین درگیر داشته باشید.
• انتظارات مستمر و واقع بینانه: اطمینان حاصل کنید که همه افراد درگیر یکسانی از کودک دارند.
• موفقیت: اطمینان از اینکه همه کودکان با فرصت های لازم برای موفقیت خود مواجه می شوند (یا بطور فعال برنامه ریزی شده اند).
• تماس چشمی: به کودک نزدیک شوید تا مطمئن شوید که می تواند شما را بشنوند و چهره شما را ببینند. به سطح آنها پایین بیایند
• محرک‌ها را بشناسید: مدیریت رفتار با دانستن «ارز» یا محرک‌های فرزندتان شروع می‌شود - «این کار برای من چیست؟». این انگیزه ها ممکن است عبارتند از: تمجید، وقت گذاشتن با والدین، زمان فناوری اطلاعات/صفحه نمایش، دسترسی به بازی ها یا اسباب بازی های خاص. این پاداش ها باید فوری (در صورت انتخاب شما) یا حداقل قابل اندازه گیری باشد تا کودک بداند چه زمانی آن را به دست آورده است. می‌توانید در صورت بروز رفتار نادرست، این پاداش‌ها را از بین ببرید یا زودتر از موعد آن‌ها را بردارید تا بچه‌ها نیاز داشته باشند از طریق رفتار خوب آنها را «به‌دست آورند». در صورت امکان، با افزودن یک شمارنده (مثلاً پوم پوم) به شیشه، از تصاویر برای پشتیبانی از این امر استفاده کنید.
• زبان ساده: هنگام درخواست از زبان واضح و مشخص استفاده کنید و در صورت لزوم به آنها نشان دهید که می خواهید چه کاری انجام دهند.
• لحن صدا: لحن و حجم صدا هنگام درخواست مهم است (به عنوان مثال لحن محکم اما دوستانه اگر درخواست غیرقابل مذاکره باشد). حتی زمانی که کودک دستورات را نمی فهمد، اغلب لحن صدا را درک می کند.
• مرزها: هم کودکان و هم والدین باید مرزهای رفتار غیرقابل قبول را درک کنند تا اطمینان حاصل شود که استراتژی های مورد توافق به طور مداوم اجرا می شوند.

 

چه فعالیت هایی می تواند به بهبود رفتار کمک کند؟

• تایم اوت: هدف این است که یک رفتار نامطلوب را قطع کنید و در عین حال فرصتی برای کودک فراهم کنید تا قبل از ادامه عمل، خود را آرام کند. زمان استراحت در دید والدین بهترین نتیجه را دارد و باید نسبتاً کوتاه باشد.
• انتخاب‌ها: اگر کودک چیزی را می‌خواهد که پیشنهاد نمی‌شود، مهم است که والدین برای او مرزهایی تعیین کنند. گاهی اوقات این به معنای «نه» گفتن و پایبندی به آن است. خوب است که بگوییم: «این یک انتخاب نیست. انتخاب …….. یا …………. انتخابی که می‌کنید چیست؟»
• کاهش صحبت های بی وقفه: از شمارنده های صحبت استفاده کنید. در مدت کوتاهی که کودک درگیر یک فعالیت خاص است، تعداد کمی پیشخوان را به صورت بصری تهیه کنید (مثلاً 5 بلوک). هر بار که کودک می‌خواهد با والدین صحبت کند، کودک باید یک شمارنده به والدین بدهد، اما والدین می‌پرسند "آیا مطمئن هستید که می‌خواهید از شمارنده استفاده کنید؟" بزرگسال پاسخ نمی دهد مگر اینکه سوالی پرسیده شود و شمارنده حذف شود. بزرگسال به اظهارات پاسخ نمی دهد. در عوض آنها اظهارات را نادیده می گیرند یا می گویند "از اینکه به من گفتید متشکرم. (مکث)……….” اوه! از من سوال می پرسی؟ چه سوالی از من می‌پرسی؟». با گذشت زمان، این می‌تواند به تغییر جهت دادن جملات (مثلاً «من غذا می‌خواهم») به سؤال (مثلاً «لطفاً یک ساندویچ بخورم»)، و همچنین محدود کردن صحبت‌های بیش از حد کمک کند.
• : آموزش صریح در موقعیت های اجتماعی ساختاریافته از طریق الگوسازی و ایفای نقش.
• از الگوها استفاده کنید: بازی های مشارکتی گروهی کوچک با الگوهای خوب برای ارائه فرصت هایی برای تمرین مهارت های اجتماعی.

 

اگر متوجه مشکلات رفتاری در فرزندم شدم، چرا باید به دنبال درمان باشم؟

مداخله درمانی برای کمک به کودک با مشکلات رفتاری مهم است:

• تعیین کنید که آیا دلیلی اساسی برای چالش های رفتاری وجود دارد یا خیر.
• یک استراتژی مشترک برای رفتار چالش برانگیز همه بزرگسالان درگیر ایجاد کنید.
• همه بزرگسالان درگیر آموزش دهید تا به رفتارهای چالش برانگیز واکنش نشان دهند، به گونه ای که به کودک یا رفتار آنها قدرت بیشتری بر موقعیت ندهد (و تکرار همان رفتار را به حداقل برساند).
• انتقال مدرسه ممکن است دشوار باشد اگر آنها تمایلی به پیروی از دستورالعمل‌ها در محیط آموزشی نداشته باشند (مثلاً دستورالعمل‌های کلاس، الزامات تکلیف تحصیلی).
• انزوای اجتماعی می تواند نه تنها بر کودک، بلکه بر والدین نیز تأثیر بگذارد، اگر آنها نتوانند به بیرون از خانه بروند یا فرزندان را نزد سایر مراقبان بگذارند.
• معمول و ناآشنا به طور مناسب ممکن است چالش برانگیز باشد.

 

در صورت عدم درمان، مشکلات رفتاری منجر به چه چیزی می شود؟

وقتی کودکان در رفتار مشکل دارند، ممکن است در موارد زیر نیز مشکل داشته باشند:

• طرد همسالان و انزوای اجتماعی.
• پیروی از دستورالعمل های دیگران در موقعیت های اقتدار مانند در مدرسه یا پیشاهنگی.
• نتایج تحصیلی ضعیف، زیرا کودکان اغلب در وضعیت منفی هستند که برای یادگیری مساعد نیست.
• نه تنها کودک تحت فشار و مضطرب قرار می گیرد، زیرا رفتار او خارج از کنترل است، به ویژه زمانی که از رفتار خود آگاه تر است، والدین/معلم نیز چنین می کنند.
• محدود کردن توانایی خانواده برای لذت بردن از فعالیت های روزمره مانند شرکت در کلاس های شنای گروهی یا گروه های ورزشی و همچنین رفتن به سینما/باغ وحش و دیدار با دوستان و خانواده.
• هر چه مدت بیشتری باقی بماند، شکستن چرخه دشوارتر می شود و بیشتر تقویت می شود که کودک قادر به کنترل موقعیت های چالش برانگیز است.

 

چه نوع درمانی برای رفتارهای چالش برانگیز توصیه می شود؟

اگر فرزند شما با رفتار چالش برانگیز مشکل دارد، توصیه می شود با متخصصان کاردرمانی گفتار درمانی روانشناسی و مشاوره مرکز یاشام مشورت کند.

 با این حال، اذعان به این نکته مهم است که در بسیاری از موارد (و نه همه) کودکان، همپوشانی زیادی در مهارت‌های مورد توجه روان‌شناسی و کاردرمانی وجود دارد