قابلیت روش ارتباط جایگزین وافزوده:
توانش روش ارتیاط جایگزین وافزوده با توانش روش ارتباط از طریق گفتار متفاوت است. بیماریهای اکتسابی و مادرزادی دارای آسیب های دایمی، حتما باید از روشهای ارتباط جایگزین و افزوده استفاده نمایند. روشهای ارزیابی و مداخله مطلوب بررسی و تعیین می گردد و بیمار راهنمایی می شود تا عملکرد مطلوب را در ارتباط اجتماعی و عملکردی به دست آورد. لایت[1]، بوکلمن[2] و ریچل[3] در 2003 چهار حیطه ی توانشی لازم برای کاربرد موثر روش های ارتباطی را مشخص نمودند. توانش زبانشناختی (درجه ای از رشد زبان دریافتی، درکی و آگاهی از رمز های زبانشناختی نیاز دارد که توسط روش ارتباطی جایگزین و افزوده استفاده می گردد. برای مثال کاربرد تخته ی الفبایی به یک دانش زبانشناختی سطح بالاکه بتواند خطوطی را با ویژگی خاص انتخاب نماید و آنها را با نیاز ها و خواسته های اساسی مورد نظر خود مرتبط نماید.) توانش عملکردی (به مهارتهایی گفته می شود که برای کاربرد در روش ارتباطی جایگزین و افزوده به آنها نیاز داریم.) توانش اجتماعی[4] (به مهارتهای اجتماعی گفته می شود که در برقراری ارتباط کاربرد دارد و شامل مهارت شروع، حفظ و خاتمه تعامل ارتباطی به روش درست اجتماعی و فرهنگی است.) و توانش شیوه ای[5] (به مهارتهای ویژه ای گفته می شود که در شیوه ی ارتباط جایگزین و افزوده به آن نیاز داریم. شبیه توانایی به دست آوردن توجه شنونده پیش ازانتخاب سمبول مناسب در تخته ی ارتباطی، تنظیم نوع سمبول های انتخابی متناسب با درک گفتار شنونده و اصلاح خطا های ارتباطی با ترکیب روش ارتباطی اشاره ای و تصویری.)
دکترجعفر معصومی
دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
راههای تماس:
وین دایر