کاردرمانی حسی 

در حالت ایده آل، درمان باید از دوران کودکی شروع شود، با این حال، هنوز امکان ارائه درمان در بزرگسالی وجود دارد، اما ممکن است پیشرفت کندتر باشد.

کاردرمانگران همچنین می توانند برنامه های خانگی را با یا بدون درمان مستقیم برای کمک به کاهش علائم اختلال پردازش حسی تنظیم کنند. همچنین مهم است که کودک و والدین/مراقبانش در مورد اختلال پردازش حسی آموزش ببینند که می تواند به آنها کمک کند تا راه هایی را که این اختلال می تواند بر یادگیری، ادغام اجتماعی و مهارت های حرکتی تأثیر بگذارد را درک کنند.

 

یکی از روش های درمانی که ممکن است کاردرمانگران ارائه دهند، تکنیک Wilbarger Brushing است.

این درمان سازماندهی داخلی سیستم عصبی را با محرک های لمسی و حس عمقی فراهم می کند. هر جلسه با استفاده از یک برس حسی مخصوص شروع می شود که کاردرمانگر از آن برای ایجاد فشار متوسط ​​در امتداد بازوها، پشت و سپس پاهای کودک استفاده می کند.

پس از ضربات قلم مو، یک سری فشرده سازی مفصل اعمال می شود. مهم است که کاردرمانگر به والدین/مراقبان کودک یاد دهد که چگونه این تکنیک را در خانه انجام دهند، زیرا این مداخله باید هر 90 دقیقه در ساعات بیداری حداقل به مدت یک هفته انجام شود.

نتایج این تکنیک شامل بهبود ارتباط کلامی با کودک است. الگوهای خواب بهبود یافته و تأثیر آرام بخش دارد.

پس از این هفته درمان، کاردرمانگر می‌تواند مجدداً ارزیابی کند که آیا این تکنیک برای کودک مفید است و آیا از جلسات بعدی سود می‌برد یا خیر.

برخی از کودکان به این درمان واکنش نشان می دهند. اما دیگران این احساس را دوست ندارند و نمی توانند آن را تحمل کنند.

کاردرمانی برای افراد مبتلا به اختلال پردازش حسی بسیار مفید است و به فرد کمک می کند تا فعالیت های روزانه خود را به طور مؤثرتری مدیریت کند. کاردرمانی برنامه های درمانی متناسب با نیازها و توانایی های فرد را ارائه می دهد.