مروری بر گفتار درمانی برای کودکان مبتلا به شکاف کام
برخی از کودکان با سوراخ یا شکاف در لب یا کام (سقف دهان) به دنیا می آیند.
این می تواند باعث مشکلات شدید در گفتار و همچنین در خوردن شود.
این مشکلات ساختاری اغلب با عمل جراحی در اسرع وقت برطرف می شوند، اما حتی با جراحی، گفتار درمانی هنوز هم اغلب مورد نیاز است تا به کودک کمک کند صداهای گفتاری را به وضوح تولید کند.
در اینجا مروری بر این است که گفتار درمانی برای کودکی با شکاف لب یا کام ترمیم شده یا ترمیم نشده چگونه است.
مراحل اول:
اولین کاری که باید هنگام شروع کار با کودکی انجام دهید که شکاف کام یا لب ترمیم شده یا ترمیم نشده ای دارد، این است که مطمئن شوید که کودک تحت درمان و پیگیری یک تیم شکاف کام است.
شکاف کام و لب از آن دسته مشکلاتی نیست که بتوانید فقط یک باره آن را برطرف کنید.
همانطور که کودک رشد می کند و رشد می کند، ممکن است مشکلات جدیدی ایجاد شود.
بنابراین هر کودکی که سابقه شکاف کام یا لب دارد باید به طور منظم از یک تیم مراقبت از شکاف کام معاینه شود.
کار بعدی که باید در مورد کودکی با سابقه شکاف لب یا کام انجام دهید، بررسی مکرر شنوایی اوست.
کودکان مبتلا به این بیماری‌ها در سنین بالاتر مستعد کم شنوایی هدایتی هستند، بنابراین شنوایی آنها باید در طول دوران کودکی به طور منظم بررسی شود.
اطمینان حاصل کنید که شنوایی در فواصل زمانی منظم بررسی می شود، اما اگر احساس می کنید چیزی اشتباه است، بررسی های اضافی را نیز انجام دهید.
هر چه سریعتر بتوانیم مشکلات شنوایی را تشخیص دهیم، مشکل کمتر خواهد شد.
اهداف درمان عمومی باید شامل موارد زیر باشد:
همه کودکانی که سابقه شکاف کام یا لب دارند با هم متفاوت هستند و باید با آنها متفاوت رفتار شود.
هیچ طرح درمانی وجود ندارد که به اندازه کافی به هر کودک مبتلا به این بیماری خدمات دهد.
با این حال، جنبه های خاصی از درمان وجود دارد که ما باید برای همه کودکان مبتلا به شکاف کام و لب به عنوان بخشی از وضعیت آنها در نظر بگیریم.
در زیر برخی از اهداف کلی است که باید در نظر گرفته شود:
با استفاده از درمان رفتاری (حرکتی- آوایی) محل تولید دهانی صدا و/یا جهت جریان هوا و فشار ایجاد شده در محل مورد نظر را ایجاد کنید.
این هدف شامل مهارتهای زیادی است که با وادار کردن دهان به انجام کار صحیح برای تولید صداهای گفتاری مرتبط است.
می‌توانیم هدف قرار دهیم تولید‌کننده‌ها (زبان، لب‌ها و غیره) را و آنها را در مکان‌های مناسب قرار دهیم.
هوا را به جای بینی از دهان خارج کنیم مگر اینکه صدای بینی باشد.
فشار هوا را برای تولید صداهای خاص (مانند توقف) افزایش دهیم.
-صداهای انفجاری: ما می توانیم این کار را با استفاده از درمان رفتاری و بیانی انجام دهیم.
فشار هوای داخل دهانی را که در حین تولید صدای گفتار ایجاد می شود، به حداکثر برسانید.
کودکان مبتلا به شکاف کام و لب اغلب در ایجاد فشار هوا برای تولید صداهای گفتاری مشکل دارند.
این ممکن است ناشی از مشکلات ساختاری باشد که هنوز وجود دارند (مانند سوراخ های کام) یا ممکن است به دلیل عادت هایی باشد که کودک در هنگام وجود مشکلات ساختاری آموخته است.
حتی اگر این مشکلات از آن زمان برطرف شده باشد.
ما می‌توانیم به کودکان بیاموزیم که بر اساس ساختارها و محدودیت‌های فعلی‌شان، فشار هوا را برای صداهای گفتاری به بهترین شکل ممکن افزایش دهند.
آموزش الگوهای گفتار حرکتی جدید برای جایگزینی خطاهای بیان ناسازگار جبرانی.
هنگامی که کودکان دارای شکاف کام و لب ترمیم نشده صحبت کردن را یاد می‌گیرند، تمایل دارند مشکلات ساختاری را با قرار دادن اندامهای تولید کننده خود در موقعیت‌های اشتباه یا جایگزین کردن صداهای دشوار با صداهای آسان‌تر جبران کنند.
پس از ترمیم شکاف‌ها، این کودکان اغلب به دلیل عادت‌هایی که ایجاد کرده‌اند، همچنان از آن خطاها استفاده می‌کنند.
وظیفه ما این است که به آنها کمک کنیم روش های درست بیان صداهای گفتاری را بیاموزند.
نگاهی به تحریک پذیری و محدودیت های فیزیکی بیندازید:
هنگامی که آماده شدیم تا با این بچه‌ها درمان کنیم، ابتدا باید محدودیت‌های ساختارهای کودک را شناسایی کنیم.
کودک از نظر جسمی قادر به تولید کدام صداهای گفتاری است؟
این نه تنها به ساختارهای موجود (آیا سوراخ هایی در کام وجود دارد؟) بلکه به توانایی کودک برای حرکت دادن آن ساختارها نیز بستگی دارد.
به عنوان مثال، اگر کودک دارای کام نرم کافی است اما نمی تواند آن را بالا بیاورد تا حفره بینی را ببندد، باید آن را به عنوان محدودیتی برای صداهای گفتاری دهان در نظر بگیریم.
اطلاعات در مورد ساختار و عملکرد دهان کودک باید از تیم شکاف کام کودک باشد.
آنها از تمام مشکلاتی که کودک در ساختار یا عملکرد دارد آگاه خواهند بود و در صورت نیاز می توانند در مورد وسایل یا پروتزهای مناسب برای کمک به کودک راهنمایی کنند.
با تیم شکاف کام کودک در مورد اینکه کودک از نظر فیزیکی قادر به تولید چه صداهایی است و کدام صداها در حال حاضر غیرممکن خواهد بود صحبت کنید.
اگر کودک از نظر ساختاری قادر به تولید صدا باشد:
پس از صحبت با تیم شکاف کام کودک، باید لیست خوبی از صداهایی که کودک از نظر فیزیکی قادر به تولید آنها است داشته باشید.
آن لیست را با صداهایی که کودک در حال حاضر به اشتباه تولید می کند بررسی کنید.
اگر صدایی (یا بسیاری از صداها) را می بینید که کودک باید بتواند به درستی آن را تولید کند، اما اینطور نیست، می توانید آنهایی را که در حال درمان هستند هدف قرار دهید.
در درمان ما روی این صداها با تصحیح محل قرارگیری و تولید کودک با استفاده از یک روش درمانی معمولی کار خواهیم کرد.
این بدان معناست که ما به کودک نشان خواهیم داد که تولیدکننده‌های خود را کجا قرار دهد و چگونه آنها را حرکت دهد تا صدا را درست تولید کند.
اگر به منابع بیشتری در مورد نحوه انجام رویکرد بیانی برای درمان نیاز دارید، در حالی که در حال کار بر روی بهبود محل قرارگیری این صداها هستید، باید مطمئن شوید که جریان هوای داخل دهانی مناسب برای این صداها را آموزش داده و برقرار شده است وهیچ هوایی از بینی خارج نمی شود.
این را می توان با استفاده از چند تکنیک مختلف انجام داد:
- در مورد اینکه آیا کودک اجازه می دهد هوا از بینی خارج شود یا نه، بازخورد شفاهی ارائه دهید.
- یک آینه زیر بینی قرار دهید و به کودک آموزش دهید که مراقب باشد تا آینه بخار شود. اگر بخار گرفت، به این معنی است که هوا از بینی خارج می شود.
- از ابزاری استفاده کنید که مقدار هوای عبوری از بینی را اندازه می‌گیرد و بازخورد بصری فوری ارائه می‌کند
اگر کودک از نظر ساختاری قادر به تولید صدا نیست:
اگر کودک از نظر فیزیکی قادر به تولید صدای خاصی نیست، می توانید روی پیدا کردن نزدیکترین تقریب برای آن صدا کار کنید که کودک قادر به انجام آن است.
کودک چه کاری می تواند با دهانش انجام دهد که بیشتر شبیه صدای صحیح باشد؟
برای این که از کودک بخواهیم کارهای مختلفی را با دهان و دستگاه های بیان کننده اش انجام دهد و گوش دادن و شنیدن صدایی که بیشتر شبیه صدای صحیح است، نیاز به آزمون و خطا دارد.
هنگامی که نزدیک ترین صدای کودک را پیدا کردید، آن مکان را به کودک آموزش دهید و با آن صدا روی جریان صحیح هوا کار کنید.
آن را تا حد امکان به صدای اصلی نزدیک کنید تا دیگران شانس بیشتری برای درک کودک داشته باشند.
اگر کودک برای اصلاح محدودیت‌های فیزیکی که مانع از تولید صدا می‌شود، جراحی می‌کند، می‌توانید قرار دادن صحیح آن صدا را قبل از موعد آموزش دهید تا پس از اتمام جراحی، درمان را آغاز کنید.
در نظر گرفتن AAC برای موارد شدید
برخی از کودکان مبتلا به شکاف کام و لب در برقراری ارتباط با اطرافیان خود به دلیل محدودیت‌های ساختار و عملکرد دهان خود مشکل دارند.
اگر با کودکی کار می کنید که گفتار بسیار نامفهومی دارد یا از این واقعیت که دیگران نمی توانند او را درک کنند ناامید شده است، همیشه می توانید به دنبال راه های جایگزین یا پشتیبان برای برقراری ارتباط آن کودک باشید.
این بدان معنا نیست که ما با هم از صحبت کردن کنار می‌رویم، فقط در صورتی که کودک به آن نیاز داشته باشد، یک برنامه پشتیبان در نظر می‌گیریم.
در اینجا چند ایده از انواع ارتباطات جایگزین که ممکن است برای کمک به کودک مورد استفاده قرار گیرد آورده شده است:
- به کودک بیاموزید که از حرکات، زبان بدن و «انجام آن» برای رساندن پیام خود استفاده کند
- آموزش زبان اشاره به کودک برای کمک به برقراری ارتباط
- دادن تابلو یا کتابی پر از عکس به کودک که بتواند به آن اشاره کند
- دادن وسیله ای به کودک که به او اجازه می دهد دکمه ای را فشار دهد که پیامی را که می خواهد منتقل کند، بیان می کند
تمرینات حرکتی دهانی غیر گفتاری:
برای افراد مبتلا به اختلال رزونانس، تمرینات دهانی-حرکتی، به ویژه کارهای غیر گفتاری (مانند دمیدن، سوت زدن، مکیدن، بوق درمانی، ماساژ کام و غیره) معمولاً در درمان هر گونه خطای گفتاری مؤثر نیستند.
این اطلاعات از انجمن شنوایی گفتار-زبان آمریکا ارایه شده است و بر اساس بررسی ادبیات کنونی و تحقیقات در مورد آنچه برای کودکان مبتلا به اختلالات گفتار و زبان مؤثر است ارایه شده است.
کلینیک تخصصی گفتاردرمانی و کاردرمانی تبریز یاشام
مرکز آموزش و توانبخشی مشکلات یادگیری یاشا
به مدیریت دکتر جعفر معصومی دکترای تخصصی گفتاردرمانی
https://www.instagram.com/yashamtabriz
09146590651
09398145909
04133376035
04133368657