عوامل موثر در اختلالات زبانی کودکان:
1- عقب ماندگی ذهنی:
کودکان عقب مانده ی ذهنی زبان آموزی را دیرتر از هم سن وسالان خود آغاز می کنند و گفتارشان پس از ظهور غالبا ناقص است (چه از نظر تلفظی و چه از نظر فرمول بندی و یا دستور زبان). این افراد از برنامه های آموزش و پرورش،نمی توانند استفاده نمایند و در سازگاری اجتماعی و تطابق محدودیت دارند. این کودکان در مقایسه با کودکان عادی از درک مفاهیم، قدرت استدلال، قضاوت و میزان توجه و تمرکز کمتری دارند.
2- صدمات وارده به سیستم اعصاب مرکزی:
این صدمات به دو صورت عمل می کند 1- صدماتی که بصورت مستقیم به سیستم اعصاب مرکزی وارد می شود و سبب اختلالات گفتار وزبان می گردد. مانند فلج مغزی و صرع . 2- بصورت غیر مستقیم مثلا در اثر اختلالات غدد درون ریز و یا مشکلات متابولیکی.
3- ناشنوایی یا کم شنوایی:
شنوایی کیفیت، زیر وبمی، بلندی، سرعت، صحت، آهنگ و روانی گفتار را تحت تاثیر قرار می دهد. در این اختلال سن ابتلا به این عارضه از عوامل مهم تشخیصی و درمانی می باشد ابتلا به این عارضه قبل از سن 8 سالگی باعث اختلالاتی در آواسازی، تلفظ و روانی گفتار می گردد. دسته ی دیگر کودکانی هستند که در سنین زبان آموزی و از بدو تولد دارای اختلالات شنوایی هستند که علاوه بر مشکلات گروه قبلی در زمینه ی شناخت و مفاهیم نیز مشکلات قابل توجهی خواهند داشت.
4- مشکلات عاطفی روانی:
احساس امنیت و آسایش روانی نیز از فاکتور های مهم در یادگیری گفتار و زبان می باشد که در صورت اختلال می تواند باعث کندی در رشد گفتار وزبان گردد.
5- کمبود محرکات محیطی:
برای یادگیری گفتار وزبان علاوه بر توانایی بالقوه ی وجود بشر به محیط سرشار از تحریکات گفتاری و زبانی نیز نیازمند هستیم.
6- زبان پریشی کودک:
این اختلال در اثر ایجاد ضایعه در مناطق زبانی در سنین قبل از زبان آموزی به وجود می آید. این کودکان در گفتار، زبان و یادگیری دچار مشکلات جدی می شوند.
مرکز جامع گفتاردرمانی و کاردرمانی تبریز
به مدیریت دکتر جعفر معصومی
دکترای گفتاردرمانی از دانشگاه تبریز
راههای تماس:
