2-10 درمان
اتیسم روشهای درمانی بر
اساس دیدگاهها و تئوریهای مختلف متفاوت هستند که روشهای مرتبط و پرکاربرد در ادامه
توضیح داده می شود. 2-10-1 درمان رفتاری[1]: برای اختلالات طیف اتیسم درمان واحدی وجود
ندارد. در مورد تاثیرات مثبت بیشتر رویکرد های درمانی چهار دهه ی قبل، شواهد تجربی
کافی وجود ندارد. بیشتر روشهای درمانی براساس تئوریهای علت شناختی خاصی طراحی شده
اند. برخی از این شیوه های درمانی مانند شنا کردن همراه دلفین ها کنار گذاشته شده
اند و برخی مانند درمانهای اجتنابی (آزارنده)[2] با طی مدت
زمان زیادی از بین روشهای درمانی حذف گردیدند. درمانهای کنونی، ساخت دار، چند
تخصصی و هدفمند هستند. در بین آنها رویکرد های رشدی با مداخلات اولیه، آموزشهای
ویژه، برنامه های رفتاری، آموزش مهارتهای ارتباطی و اجتماعی، و مداخلات موثر بر روان
(روانگردان) مورد استفاده قرار می گیرد. درمانهای چندجانبه خانواده، مراقبین و
متخصصان راهمراه خود دارد (آورییر، برستن و بروستنگ، 2000). رویکرد های رفتاری برای درمان کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم در طول سه
دهه ی گذشته با موفقیت به کار رفته اند. امروزه مشخص شده است که تکنیک های رفتار
درمانی، باعث کاهش رفتار های نامناسب و افزایش مهارتهای شناختی، رفتاری واجتماعی
در تعدادی از افراد مبتلا به اتیسم می شود.
دکترجعفر معصومی
دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
راههای تماس: