شیوع اتیسم:
امروزه شیوع اتیسم براساس مطالعاتی تخمین زده می شود که از سی سال پیش تاکنون انجام گرفته است و حداقل بیست و سه مطالعه در مورد آن انجام شده است. این مطالعات، معیار های تشخیصی متفاوتی را برای تشخیص افتراقی به کار برده اند. تعریف اتیسم، نوع و جمعیت نمونه ها ی مورد مطالعه نیز در طی این سالها تغییر نموده است. روتر شیوع اختلال اتیسم را یک در 5 هزار مورد گزارش نموده است و بیشتر روانپزشکان شیوع آنرا یک در دو هزار مورد می دانند که در پسران 4 یا 5 برابر بیشتر از دختران می باشد (دونالدسون[1] و مورگال[2]، 2000). مطالعات اخیر شیوع اتیسم را حدود نه مورد در ده هزار مورد تخمین زده اند. مطالعه ای، تحقیقات راجع به اتیسم از سال 1985 جمع بندی گردیده است و میزان شیوع اتیسم 10 تا 12 مورد در هر 10000 مورد تخمین زده شده است. در سالهای اخیر نوزده مطالعه در ده کشور جهان در مورد شیوع اتیسم انجام گردیده است و میانگین شیوع اتیسم پنج مورد در هر ده هزار مورد تخمین زده شده است. این یافته ها نشان می دهند که شیوع اتیسم در حال افزایش می باشد و دلیل آن می تواند آگاهی از اتیسم و نوع ارزیابی های انجام یافته باشد. اختلالات طیف اتیسم در مردان سه تا چهار برابر بیشتر از زنان مشاهده می گردد. براساس مطالعه ای که در سال 2007 منتشر شده است شیوع اختلالات طیف اتیسم یک مورد در هر 166 کودک گزارش شده است و میزان آن در پسران چهار برابر دختران است (فوم بون[3]، 2003؛ فوم بون، 2005).
مطالعه ایی با حضور 2685 بیمار، شیوع 1 در هر 155 نفر (7/0) با بالاترین میزان در نیو جرسی و پایین ترین میزان در آلاباما گزارش نمود که شیوع آن در سفید پوست ها بیش از سیاه پوستان و در مردان بیش از زنان گزارش شد. تغییرات شناختی در زنان بیش از مردان بود (کوکارو[4]، برینکلی[5]، آبرامسون[6] وهمکاران 2007). مطالعه ی غنی زاده در ایران میزان شیوع 9/1 در صد را گزازش نمود(غنی زاده، 2008). گروههای تحقیقی دیگر تفاوتی را در سیاه پوستان وسفید پوستان مشاهده نکردند. به نظر می رسد که شیوع اتیسم نسبت به دهه های گذشته افزایش چشمگیری پیدا کرده است. دلیل این افزایش تغییر معیار های تشخیص افتراقی،افزایش آگاهی از اختلال، فاکتور های خطر محیطی و تغییرات ژنتیکی – اجتماعی خاص[7] می باشد (گیلبرگ[8]، 2005؛ سیلبرمن[9]، 2001؛ هربرت[10]، 2006).
[1]-Donaldson
[2]-Morgal
[3] -Fombone
[4] -Cuccaro
[5] - Brinkley
[6] - Abramson et al
[7]- Specific genetic – social changes
[8]- Gillberg
[9]-Silberman
[10]-Herbert
دکترجعفر معصومی
دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
راههای تماس: