- مقیاس مشاهده ای تشخیصی اتیسم[1]:
این وسیله یک برنامه ی مشاهده ایی ساختار یافته، برای تشخیص افتراقی اختلالات طیف اتیسم می باشد و روی خصوصیات کمی اجتماعی، ارتباطی و تعاملی تاکید می نماید. انواع مختلفی از این آزمون در دسترس می باشد. یک نمونه ی آن، مناسب کودکانی است که به گفتار عبارتی دست نیافته اند. این آزمون به یک محیط ساخت دار کامل نیاز دارد. به همین علت برای اختلالات طیف اتیسم مشخصه ی ثابتی را نشان نمیدهد. برای تصمیم گیری بهتر در مورد وضعیت کودک باید او را در محیط بدون ساخت مشاهده نماییم و با والدین کودک مصاحبه ای را انجام بدهیم.
د- مقیاس میزان اتیسم گلییام[2]:
این ابزار براساس تعریف راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانپزشکی تجدید نظر چهارم طراحی شده است و دارای چهار زیر آزمون می باشد. زیرآزمونهای رفتارهای کلیشه ای، ارتباط، تعامل اجتماعی و اختلالات رشدی در این مقیاس وجود دارد. میزان روایی و پایایی این آزمون برای کودکان بالای سه سال و بالاتر است. این فرم توسط کسانی که کودک را به خوبی می شناسندتکمیل می شود.
دکترجعفر معصومی
دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
راههای تماس: