جملات پایه داستان اجتماعی ونسبت آنها
4 نوع جمله پایه در داستان اجتماعی وجود دارد: توصیفی، انعکاسی،
مثبت ورهنمودی وهر یک نقش خاصی دارند. هر نوع از این جملات بر اساس تکرار خاصی در
داستان اجتماعی به کار می رود که به آن نسبت داستان اجتماعی می گویند.
جملات توصیفی:جملاتی وا قعی و عاری از نظر و فرضیه هستند و مهمترین عوامل در موقعیت با
مهمترین جنبه های موضوع هستند این گونه جملات تنها نوع جمله مورد نیاز در شرح
اجتماعی و پر تکرارترین آنها به شمار می آیند، آنها اغلب حاوی پاسخ سئوالات مهمی
هستندکه به پیشبرد شرح کمک می کنند. هد فمند بودن این جملات د قت در داستان
اجتماعی را به همراه دارد.
نمونه هایی از این جملات عبارتند از:
1-
اسم من. . . . . . . . ا ست. (اغلب اولین جمله در
داستان اجتماعی)
2- گاهی مادر بزرگم برای من کتاب می
خواند.
جملات انعکاسی: جملاتی هستند که حالت درونی شخص همچون افکار، احسا سات،عقاید،
نظرات، انگیزه با شرایط جسمانی را بیان می کند. برای پرداختن به وضعیت درونی فرد اوتیسم به ندرت از جملات انعکاسی استفاده
می کنند. اکثراً از آنها برای توصیف وضعیت درونی سایر افراد استفاده می شود. به
عنوان مثال: خواهرم معمولا دوست دارد پیانو بزند. ( احسا سات)
جملات رهنمودی: بیانگر یک پا سخ پیشنهادی یا انتخاب پا سخ هایی به یک موقعیت
یا مفهوم بوده وبه آرامی رفتار فرد اوتیسم را هدایت می کند. مؤلفان می بایست با
دقت از این جملات استفاده کنند و توجه خاصی به احتمال تعبیر لفظی از آنها داشته با
شند. به عنوان مثال شروع یک جمله رهنمودی با «من می خواهم» یا «من می توانم» ممکن
است باعث گمراه شدن فرد اوتیسم که معتقد است پا سخ باید د قیقاً و کاملاً همانند
متن و عاری از هر نوع خطا با شد، شود.
در عوض جملات رهنمودی اغلب با «سعی خواهم کرد تا. . . » ،«
روی. . . کار خواهم کرد» یا « چیزی که سعی می کنم بگویم این است که. .
. » شروع می شوند ، همچنین جملات رهنمودی به صورت یک سری انتخاب پا سخ نیز
بیان می شوند.
جملات مثبت: معنی جملات دیگر را آسان می کند و اغلب به بیان ارزشهای مشترک
در یک فرهنگ خاص می پردازد. نقش جملات مثبت تأکید بر نقاط مهم، بیان قانون و
مقررات یا اطمینان دهی به شخص اوتیسم است. جملات مثبت معمولاً بلافاصله بعد از
جملات توصیفی،انعکاسی یا رهنمودی می آیند.
نمونه ای ازاین جملات:
اغلب مردم قبل از شام دسر می خورند. این کار خوبی است. (تأکید
بر نکته مهم)
جملات ناتمام، شخص اوتیسم را وادار به حدس زدن در مورد
مرحله بعدی در موقعیت، پا سخ ا فراد دیگر یا پا سخ خودش می کند.
در یک داستان اجتماعی می توان جملات توصیفی، انعکاسی،
رهنمودی یا مثبت را به صورت عبارات ناتمام به صورتی که بخشی از آنها جای خالی باشد
نوشت.در این فرایند مؤلف، فرد اوتیسم را ترغیب به تکمیل عبارت ناتمام می کند. به
عنوان مثال به دنبال یک سری جمله که چرا بچه ها باید گاهی در مدرسه به صف بایستند
یا راه بروند، جمله انعکاسی ناتمام به این صورت نتیجه گیری خواهد کرد که: اگر ساکت
و به صف بایستم یا راه بروم معلم من احتمالا. . . . با تکمیل جمله و پر کردن
جای خالی، شخص اوتیسم مجبور به باز خوانی اطلاعات حساس خواهد شد که می تواند مرحله
مهمی در فهم و به کار گیری اطلاعات در به صف ایستادن و راه رفتن در مدرسه باشد.
میتوانید نمونه ای از داستان اجتماعی را دانلود فرمایید.
دکترجعفر معصومی
دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
راههای تماس:
