گفتار درمانی آذربایجان

گفتاردرمانی آذربایجان و تبریز

گفتاردرمانی آذربایجان و تبریز

گفتاردرمانی در آذربایجان شرقی 30 سال است باشماییم.
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) کمبود توجه و تمرکز و بیش فعالی (اختلالات توجه و تمرکز)
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) اتیسم (اوتیسم)
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) کم شنوایی و ناشنوایی
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) در پردازش حسی و پردازش حس شنیداری
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) تاخیر در رشد گفتار و زبان
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) کم توانی ذهنی و ناتوانی ذهنی
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) اختلالات و مشکلات یادگیری
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) اختلالات و مشکلات خواندن و نوشتن
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) اختلالات تولید صداها و تلفظ
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) فلج مغزی و سی پی
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) مشکلات و اختلالات ناشی از آسیبهای مغزی و سکته
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) اختلالات ارتباط اجتماعی (اتیسم، آسپرگر و .......)
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) شکاف لب وکام
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) ناروانی گفتار (لکنت، کلاترینگ و ....)
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) اختلالات جویدن و بلع
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) مشکلات تغذیه ای
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) مشکلات حنجره ای وصدا
گفتاردرمانی ( گفتار درمانی ) اختلالات ارتباطی، گفتار و زبان سالمندی

بایگانی

۱۹ مطلب در خرداد ۱۳۹۷ ثبت شده است

1 ژنتیک و اتیسم

              شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اتیسم پایه های وراثتی دارد. این شواهد عبارتند از:

   اول: مطالعات نشان داده اند که بستگان درجه یک افراد مبتلا به اتیسم نسبت به سطوح مبنای جمعیت دارای ریسک بالاتر در ابتلا به اتیسم هستند (فلوستین[1] و روتر[2]، 1988). برای مثال احتمال ابتلاء به اتیسم در جمعیت عادی یک دوهزاروپانصدم تا یکهزارم می باشد (وینگ[3]، گولد[4]، یاتیس[5]، بریرلی[6]، 1979). در حالیکه این احتمال در خواهران و برادران فرد مبتلا سه در صد می باشد. براساس این یافته ها احتمال ابتلا به اتیسم در بستگان درجه یک بالاتر می باشد که این یافته ها علل وراثتی را نشان می دهد.

            دوم: مطالعات مربوط به دو قلوها نیز وجود علت ژنتیکی را ثابت می کند. میزان ابتلا به اتیسم در دوقلو های تک تخمکی شصت درصد می باشد. درحالیکه میزان شیوع در دوتخمکی ها بیش از میزان خطر سایرخواهران وبرادران نیست (بولتن[7] و روتر 1990، فلوستین و روتر، 1988). محققان دیگر، تفاوت بیشتری را در میزان ابتلا تک تخمکی ها و دوتخمکی ها به اتیسم گزارش نموده اند. این یافته ها فاکتور وراثتی در میزان ابتلا به اتیسم را ثابت می کنند. این بیماری در دوقلو های تک تخمکی شصت درصد و در دو قلو های دو تخمکی صفر درصد می باشد. اما زمانی که شیوع در اختلالات طیف اتیسم بررسی می گردد نود و دو درصد شیوع را در دوقلوهای تک تخمکی و ده درصد شیوع را در دوقلو های دو تخمکی مشاهده می نماییم. با این یافته ها در می یابیم که اختلالات طیف اتیسم قطعا دارای علل ژنتیکی می باشد.

             اتیسم تقریبا یک عارضه ی مردانه می باشد. 75 درصد از کل افراد مبتلا به اتیسم دارای مشکل ذهنی بوده و این میزان در مردان نسبت به زنان چهار به یک می باشد (روتر، 1978). اگر ضریب هوشی فرد مبتلا در دامنه ی طبیعی باشد (سندرم آسپرگر) این نسبت جنسیتی نه به یک خواهد بود. یافته ها نشان می دهد که ابتلا به اتیسم ارتباط قوی با جنسیت مرد دارد (بارون کوهن[8]، 1999).



[1] - Folstein

[2]- Rutter

[3]- Wing

[4]- Gould

[5]- Yeates

[6]- Brierley

[7]- Bolton,

[8] - Simon Baron-Cohen

دکترجعفر معصومی

دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
راههای تماس:

09146590651