براین اساس کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم دربازیهای تقلیدی محدودیت دارند. یافته ها مشکلات تقلید حرکتی را در این کودکان گزارش نموده و آنرا علامت منحصر به فرد این اختلال می داند (روگرس[1]، 1999؛ اسمیت[2] و بریسون[3]، 1994؛ ویلییامز[4]، 2004؛ روگرس و پنینگتون[5]، 1991). ارتباط گفتار و اشارات معنی دار رمزی با زبان و سیستم های ارتباطی ثابت شده است (اتکینسون وهمکاران[6]، 1996). محققان نشان داده اندکه ویژگی معنا شناختی اشاره به صورت آنی با محتوای گفتار (در حال اجرا) مرتبط بوده و عملکرد ارتباطی ای همانندگفتار دارد. اشاره ها همزمان با فراگیری زبان در کودکان رشد می کنند و رشد موازی باهم دارند. از لحاظ درکی شنوندگان معانی اشاره ها را درک کرده و آنرا با سیگنال های گفتاری یکپارچه می کنند (گلدن میدوو[7]، 2000؛ کندون[8]، 1994؛ مک نیل[9]، 1992؛ مک نیل، 2005). همزمان با شروع گفتار و به صورت طبیعی و فراگیر، فعالیت حرکتی- گفتاری اشاره رخ می دهد. بعضی از اشارات خاص، بدون گفتار وجود ندارند (مک نیل، 2005). تحقیقات، ارتباط عصبی بین گفتار و اشاره را با مطالعه ی بیماران آفازی ثابت نموده اند (روس[10]، 2006؛ کیتا[11] و لاوس برگ[12]، 2000؛ لاوس برگ و روسن هاوسر[13]، 2000؛ مک نیل و پدلتی[14]، 1995).
[1]- Rogers
[2]- Smith
[3]- Bryson
[4]- Williams
[5]- Pennington
[6]- Atkinson et.al
[7]- Golden –Meadow
[8]- Kendon
[9]- M.c Neill
[10]- Rose, M.L
[11]- Kita
[12]- Lausberg
[13]- Rothenhauser
[14]- Pedelty
دکترجعفر معصومی
دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
راههای تماس:
