تاثیر اتیسم بر زندگی مبتلایان
اولین بار اختلالات
طیف اتیسم توسط کانر[1]
در 1943 تعریف شد. تا به امروز تغییرات بسیار زیادی در شناخت اتیسم و راهکار های
درمانی آن رخ داده است. با این وجود کسب اطلاعات، در این زمین نیازمند تحقیقات
بیشتری است. امروزه اصطلاح اختلالات طیف اتیسم به صورت بسیار وسیعی به کار برده می
شود اما در مورد نام اختلالات نافذ رشد توافق بیشتری وجود دارد اختلالات طیف اتیسم
به گروهی از اختلالات شبه اتیسم گفته می شود که مفهومی شبیه به مفهوم اختلالات
نافذ رشد دارد. این اصطلاح نشان می دهد که اتیسم شدتهای متفاوتی دارد. در یک سر آن
اتیسم نوع کانر با شدت زیاد اختلال و تاخیر هوشی زیاد و در سر دیگرش کودکان مبتلا
به اختلال آسپرگر با اختلال کمتر قرار دارد. مشکل این تعریف اصطلاحات خفیف و شدید
است که این شدت و ضعف براساس سطح هوشی، توانایی زبانی، آسیب رفتاری و یا آسیب
اجتماعی مشخص می شود. افراد آسپرگر از لحاظ هوشی در حیطه ی طبیعی هستند. اما آسیب
شدیدی را در رفتار های اجتماعی دارند. در این تعریف شدت اختلال وابسته به درجات
مختلف آسیب در حیطه های شناختی، اجتماعی و رفتاری وابسته می باشدکه با کاربرد
اصطلاح اختلالات نافذ رشدی محدود می شود. براساس بررسی مطالعاتی که تاکنون در
مورد اتیسم انجام شده است به این نتیجه می رسیم که علت اتیسم ناشناخته بوده و تک
عاملی نیست و در اثر تبانی اثرات عوامل به
وجود می آید. اختلالات طیف اتیسم قبل از سی
ماهگی قابل تشخیص است و تمام ابعاد زندگی
فرد مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد (برر
تون[2]
و تونگ[3]،
2000).
دکترجعفر معصومی
دکترای تخصصی گفتاردرمانی از دانشگاه تهران
راههای تماس:
